«Ρωγμές, σ’ ό,τι κοιτάζεις, αστάθεια ο χρόνος, οι συγκινήσεις, τρωτοί γίναμε στις ανάγκες μας και πληγωνόμαστε, καθημερινός ο διάλογος της απουσίας/ φθαρτές οι εικόνες που κρατήσαμε, οι συγγένειες, οι αγάπες, μίκρυναν οι ανοχές, διχάστηκαν οι σκέψεις μας, μαζευτήκανε/ θέλεις να πετάξεις ψηλά και στο απαγορεύουν οι τρόποι σου, όλα φτιαγμένα για τον καθωσπρεπισμό μας, ηλίθιες όλες οι αντιδράσεις όταν δεν καθοδηγούνται, έτσι μας έμαθαν/ θα βγω στην πόρτα, φωνάζοντας σαν να καταστράφηκε ο κόσμος, αν και αλήθεια είναι, το κράτησα μυστικό για να μη πληγώνεστε/ θα πετάξω όσα στα χρόνια μάζεψα, καίγοντας μέχρι το τελευταίο όνειρο, για να ζεσταθώ, μόνο γι’ αυτό/ λένε η ελευθερία αποκτάται όταν δεν έχεις τίποτα να χάσεις και η επικινδυνότητα θα συμπλήρωνα, να προσέχετε.» Γιάννης Βέλλης
Μια ξεχωριστή έκδοση έρχεται τις
