ΘΕΑΤΟ: 20 χρόνια παράγει τέχνη!!! (Ολόκληρη η συνέντευξη στο Step)

Μέρος της συνέντευξης δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Step στο τεύχος Ιανουαρίου. Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη!

Τον Νοέμβρη του 1996 ο δήμαρχος του δήμου Παραμυθιάς Βασίλης Μούκας και η κοινωνική λειτουργός Μαρία Αναγνωστοπούλου ήταν η μαγιά για να δημιουργηθεί μια θεατρική ομάδα, η ΘΕΑΤΟ. Τα τρία πρώτα χρόνια λεγόταν «Θεατρική Ομάδα Παραμυθιάς 18 άνω». Ο θεατρικός παραγωγός Κώστας Μπάλλας πρότεινε το έργο «Η αυλή των θαυμάτων» του Ι. Καμπανέλη»  και η πρώτη παράσταση ήταν γεγονός!

Το περιοδικό Step συνάντησε τα τωρινά μέλη της ΘΕΑΤΟ με αποτέλεσμα την συνέντευξη που ακολουθεί.

Πείτε μας για το πώς ξεκινήσατε , τι ακριβώς έγινε και συναντήθηκαν κάποιοι άνθρωποι και είπαν ότι θα φτιάξουν μια θεατρική ομάδα στην Παραμυθιά;

Ήταν Νοέμβρης του 1996 , που ο τότε δήμαρχος του τότε Δήμου Παραμυθιάς , Βασίλης Μούκας , πήγε στο γραφείο της κοινωνικής λειτουργού του ΚΑΠΗ Παραμυθιάς , Μαρίας Αναγνωστοπούλου και της ζήτησε να φτιάξει μια αφίσα που θα αναρτιόταν   σε κεντρικά σημεία της πόλης και στην οποία θα καλούνταν σε συνάντηση όσοι πολίτες ήθελαν, ώστε να δημιουργηθεί στον πρώην Δήμο Παραμυθιάς μια θεατρική ομάδα. Ο χώρος συνάντησης ήταν το  Επιμελητήριο που βρισκόταν απέναντι από το Δημοτικό σχολείο (σήμερα εκεί βρίσκεται βιβλιοπωλείο).Βρεθήκαμε 15 άτομα τα οποία μπορεί κανείς να δει σε φωτογραφίες από την πρώτη παράστασή μας .Ο  Δήμαρχος είχε φέρει μαζί του τον Κώστα Μπάλλα με καταγωγή από το Σούλι , θεατρικό παραγωγό της εταιρίας Θεατρικές Διαδρομές σε μεγάλα θέατρα της Αθήνας ο οποίος όταν μας είδε είπε : «εσάς έτσι όπως σας βλέπω είστε έτοιμοι να παίξετε και σας ταιριάζει «Η αυλή των θαυμάτων» του Ι. Καμπανέλη»  και μας μοίρασε και τους ρόλους. Αυτό το τελευταίο που έκανε (το να μας μοιράσει ρόλους) ήταν και αυτό που σημάδεψε τον καθένα από εμάς και όλους μαζί , μας έκανε ομάδα  .Το ίδιο βράδυ βρήκαμε και το όνομα της ομάδας μας : «Θεατρική Ομάδα Παραμυθιάς 18 άνω». Άρχισαν σιγά σιγά οι πρόβες και οι 15 «τρελοί» που μαζεύονταν τα Σαββατοκύριακα στην αίθουσα του Επιμελητηρίου άρχισαν να ψάχνουν πώς στο καλό ανεβάζεται μια παράσταση. Στην αναζήτησή μας αυτή απευθυνθήκαμε σε πρόσωπα που ζούσαν στα Γιάννενα και βρίσκονταν στο χώρο του θεάτρου(επαγγελματικού και ερασιτεχνικού). Ήμασταν τυχεροί γιατί βρέθηκαν στο καλλιτεχνικό μας ξεκίνημα δύο εξαιρετικοί γνώστες της τέχνης του θεάτρου : Ο συχωρεμένος ο Θανάσης ο Τζάτζος που ήταν σκηνογράφος του ΔΗΠΕΘΙ και ο Βαγγέλης ο Αθανασίου που είναι σκηνοθέτης. Αυτοί οι δύο άνθρωποι χωρίς αμοιβή και με δικά τους έξοδα μετακίνησης έρχονταν 1-2 φορές το μήνα και τον Ιούνιο του 1996 , στην πίσω αυλή του Δημοτικού σχολείο στο κέντρο της Παραμυθιάς (στο μπάσκετ , παίζαμε μπροστά και οι θεατές κάθονταν στα σκαλιά) , έγινε το αδιαχώρητο πάνω από 500 θεατές ήρθαν α δουν το ξεκίνημά μας και τη γέννηση της μακροβιότερης θεατρικής ομάδας του Δήμου μας !

Περνώντας 2 ή 3  χρόνια και βρίσκοντας την ταυτότητά μας , τα μέλη της ομάδας αποφάσισαν ότι το πρώτο όνομα : 18 άνω  , δεν τους εξέφραζε και δόθηκε το νέο όνομα ΘΕΑΤΟ με το οποίο είναι γνωστή η ομάδα μας στον τόπο μας αλλά και σε πανελλήνιο επίπεδο.

Τι ήταν αυτό που νομίζετε ότι σας ώθησε ώστε να συνεχίσετε , έπειτα από μια ομολογουμένως επιτυχημένη αρχή;

Στο πρώτο μας πρόγραμμα που μοιράστηκε στους θεατές φωτοτυπημένο από το φωτοτυπικό του Δημαρχείου αναφερόταν ακριβώς :

«Η ανάγκη αντίδρασης στην πολιτιστική μιζέρια που μαστίζει την μικρή επαρχιακή πόλη όπου ζούμε, η διαπίστωση ότι η τηλεοπτική αποβλάκωση οργιάζει σε επικίνδυνο βαθμό με καταστροφικές συνέπειες όχι μόνο σε εμάς αλλά και στα παιδιά μας, η εκτίμηση ότι οι μικροκοινωνίες που δεν παράγουν στοιχειωδώς μια κάποια πολιτιστική δράση βρίσκονται σε προχωρημένο εκφυλιστικό στάδιο, στάθηκε ο κοινός τόπος για την συσπείρωση το Νοέμβριο του 1996 μιας 15μελούς ομάδας ανθρώπων, στην «θεατρική ομάδα Παραμυθιάς Θεσπρωτίας 18 άνω».

 Και ήταν ακριβώς αυτό ! Δεν υπήρχε άλλο κίνητρο , έπρεπε κάτι να γίνει , κάτι  να ταράξει τα νερά αυτής της πόλης. Αυτό το γνώριζαν καλά τα μέληί που έμεναν εδώ από παιδιά και είχαν ανέκαθεν τις οικογένειές τους και τις δουλειές τους στην Παραμυθιά αλλά και αυτά τα μέλη που είχαν γυρίσει από τις σπουδές τους και άρχιζαν να φτιάχνουν τις συνθήκες της ζωής τους δίνοντας νέα προοπτική στους ίδους και στον τόπο .

Ήταν δηλαδή ένα ιδεολογικό υπόβαθρο κάτω από το οποίο άρχισε η θεατρική σας ομάδα να λειτουργεί;

Ακριβώς ! Ξέρετε η θεατρική ομάδα ΘΕΑΤΟ έχει μια ταυτότητα , κάτι που την πιστοποιεί και είναι ένα από τα στοιχεία που κάνει το κοινό της να την ακολουθεί , να παρακολουθεί τις παραστάσεις μας ανελλιπώς τα τελευταία 19 χρόνια .

Είναι ακριβώς αυτό που αναφέρατε : το ιδεολογικό υπόβαθρο της ομάδας , της κάθε παράστασής μας αλλά και κάθε δραστηριότητας μας προς τα έξω , προς την κοινωνία αυτής της πόλης .Το εννοιολογικό περιεχόμενο της κάθε παραγωγής μας ήταν κάτι το οποίο έπαιρνε πολύ χρόνο για να αποφασίσουμε πριν από κάθε έργο μας . Τι θέλουμε να πούμε στον κόσμο ; όχι τι θα ήθελε ο κόσμος να ακούσει από εμάς αλλά να πάμε - με όχημα την θεατρική παράσταση - λίγο ακόμα παραπέρα τους εαυτούς και το κοινό μας  , να φύγουν από την αίθουσα έχοντας πάρει μαζί του έναν προβληματισμό , μια ιδέα , μια ανάσα ενδεχομένως ….και πολλά μα πολλά συναισθήματα… Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν δει τις παραστάσεις μας και ακόμα και σήμερα μετά από χρόνια μας μιλούν για αυτές σαν να τις είδαν χθες , μας μιλούν για το πώς ένιωσαν , τι τους εντυπωσίασε  , είναι τυπωμένες στον εσωτερικό τους κόσμο . Αυτό λέει πολλά …γίνεται δουλειά μέσα σε εκείνη την αίθουσα ανάμεσα σε αυτούς που ενεργούν (μέσω της θεατρικής πράξης) και τους θεατές που δέχονται την ενέργεια (θεατρική κάθαρση λέγεται στη γλώσσα του θεάτρου) . Κι έτσι η ΘΕΑΤΟ κατάφερε να δημιουργήσει στον τόπο μας ένα θεατρόφιλο κοινό με απαιτήσεις .

 

Διερωτώμαι αν από την περιγραφή σας πηγάζει ότι υπάρχει διαφορά καλλιτεχνικού αποτελέσματος , επιπέδου θα μπορούσε να πει κανείς ;

 Εμείς το πιστεύουμε και ευθαρσώς το αναφέρουμε όταν αναφερόμαστε στις δουλειές μας με κίνδυνο να θεωρήσει κάποιος ότι κοινώς : «καβαλήσαμε το καλάμι» .Όμως είναι μια πραγματικότητα … ακόμα και οι κωμωδίες μας που φτάνουν πιο εύκολα στο κοινό , στους θεατές , έχουν πάντα κάτι παραπάνω να πουν εκτός από το διασκεδαστικό κομμάτι του γέλιου . H ποιότητα τόσο στο θέαμα (κουστούμια, φώτα , μουσική , χορευτικά κ.ά) , όσο και στο περιεχόμενο των θεατρικών έργων τα οποία εμπεριέχουν  μηνύματα  ανεβάζουν το επίπεδο και της παράστασης αλλά και του κοινού  που την παρακολουθεί.

Στην σχεδόν 20χρονη πορεία σας με τι είδος θεάτρου έχετε ασχοληθεί;

Ξεκινήσαμε με Ελληνική Δραματουργία του 60-70 . Το 1996 -97 παρουσιάσαμε την «Αυλή των Θαυμάτων» του Ι. Καμπανέλη και αμέσως μετά 1997-98 «Το Σόι» του Ηπειρώτη Γ. Αρμένη και τα δύο σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Αθανασίου και σκηνικά Θανάση Τζάτζου.Και τα δύο έργα αναφέρονται στην αστική ανοικοδόμηση με όλες τις προεκτάσεις της και  με το πέρασμα από την κοινωνία του μόχθου στην σύγχρονη αστική κοινωνία και το κυνήγι του χρήματος .Προχωρήσαμε με παιδικό θέατρο «Φρουτοπία» του Ε. Τριβιζά, σε σκηνοθεσία Νίκου Γκεσούλη .Φοβερή εμπειρία …υπήρχαν πιτσιρίκια που ζητούσαν αυτόγραφα και εμείς τους δίναμε πρόγραμμα της παράστασης μας για να υπογράψουν αυτά σαν θεατές για να τους δώσουμε μήνυμα για την ουσία του να παρακολουθεί κάποιος μια παράσταση. Την παράσταση αυτή την γνώριζε όλη η Ήπειρος γιατί ήταν μαγνητοσκοπημένη από το Αρτα ΤV  και την έδειχνε συνεχώς ! Με τον πόλεμο στην Γιουκοσλαβία 1999-2000 , αισθανθήκαμε ότι η ΘΕΑΤΟ δεν μπορούσε να λειτουργήσει εκτός από όλο αυτό που βιώναμε σαν πολίτες και σαν Βαλκάνιοι .Αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε το «Θάψτε τους Νεκρούς» του Ι. Σόου σε σκνοθεσία Νίκου Γκεσούλη, ένα έργο γροθιά στο στομάχι με αντιπολεμικό περιεχόμενο . Το 2001-02 ασχοληθήκαμε με το λαϊκό θέατρο του Ντάριο Φο με μια μουσικοθεατρική παράσταση το «οι Αρχάγγελοι δεν παίζουν φλίπερ» σε σκηνοθεσία Βαλεντίνας Παπαδημητράκη. Περάσαμε το 2003-04 στη κλασσική ξένη δραματουργία με την «Λιθουανία» του Π. Μπρουκς , σε σκηνθεσία Ελένης Καραμπέτσου, η οποία είναι μια θεατρική μεταφορά του λογοτεχνικού έργου του Καμί  : «Ό Ξένος» και το 2005 έφτασε η μεγάλη στιγμή να αποφασίσουμε να δημιουργήσουμε την μεγάλη μας κινηματογραφική παραγωγή «Η Μετανάστις» σε σκηνοθεσία του αειμνήστου ,Φώτη Πολυχρονόπουλου , στην οποία έπαιξαν περίπου 30-40 ερασιτέχνες ηθοποιοί και πάνω από 100 κομπάρσοι  από την πόλη μας και την ευρύτερη περιοχή της Θεσπρωτίας .Η ταινία βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ ανεξάρτητων παραγωγών Το Πανόραμα με βραβείο σεναρίου (το σενάριο ήταν της ομάδας ΘΕΑΤΟ) και  βραβείο Α΄Γυναικείου ρόλου στην Αθηνά Φίλου από την Αμπελιά . Το 2006 – 2007 παίξαμε το κλασσικό έργο  «ο Επιθεωρητής» του Ν. Γκογκόλ σε σκηνοθεσία της Ελένης Καραμπέτσου και το 2007-08 το ατμοσφαρικό «Ο Μπίντερμαν και οι Εμπρηστές» του Μ. Φρις σε σκηνοθεσία Φώτη Πολυχρονόπουλου . Το 2008-09 την συρραφή 3 κωμικών μονοπράκτων με τον ενιαίο τίτλο «Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων» σε σκηνοθεσία Ελ Καραμπέτσου .Το μονόπρακτο με τίτλο «Το Πουλί» έκανε μεγάλη εντύπωση και πήρε βραβείο σκηνοθεσίας στο Σατυρικό φεστιβάλ ο Μώμος στην Πάτρα το 2009. Το 2010 το εξαιρετικό κείμενο (σε 15σύλλαβο) του Ν. Νιφάκη «Η φιλονεικία των μελών του σώματος» σε σκηνοθεσία Ι.Ε. Γεωργακάκη και το 2012-13 πάλι παιδικό θέατρο με την διασκευή του έργου της Ξ. Καλογεροπούλου «Οδυσεβάχ» με τον τίτλο : «Παραμυθοϊστορίες – Αληθινοψεύτικες» σε σκηνοθεσία Ντίνας Αβαγιανού. Φέτος μετά από απουσία 1,5 χρόνου επανερχόμαστε με την Μποστική κωμωδία του Λεωνίδα Τσίπη : «Το διαμάντι και το κήτος ή ολόκληρος ο Μποστ σε 1 ώρα» σε σκηνοθεσία της ομάδας , όπου καλούμε τους συντοπίτες μας να την παρακολουθήσουν τόσο στην πόλη της Παραμυθιάς όσο και στην Ηγουμενίτσα , Φιλιάτες , Πάργα και όπου αλλού βρεθούμε μέχρι το τέλος του καλοκαιριού .

Επίσης θα θέλαμε να πούμε ότι σταθμούς στην σχεδόν 20χρονη πορεία μας θεωρούμε : 1) το παίξιμο της παράστασης μας : «Οι Αρχάγγελοι δεν παίζουν Φλίπερ» στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου στην Αθήνα 2) την συμμετοχή μας με το ίδιο έργο σε Βαλκανικό Φεστιβάλ στην Κορυτσά της Αλβανίας 3) την συμμετοχή μας σε πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας όπου δώσαμε παράσταση ημέρας στα Πομακοχώρια ,με το έργο «Φρουτοπία» του Ε. Τριβιζά , παρουσία του συγγραφέα.4) τις συμμετοχές που θεωρούνται επιτυχημένες στα Φεστιβάλ όλης της χώρας.

Αυτοσκηνοθετήστε λοιπόν ;

Ναι το καταφέραμε και αυτό .Και λέμε το καταφέραμε διότι πρόκειται για ένα σκαλί παραπάνω στην 20χρονη πορεία μας . Υπήρχαν μέλη που δεν ήθελαν από το φόβο αποτυχίας , να το δοκιμάσουμε .Υπήρχαν και άλλα μέλη που θεώρησαν ότι μετά από 20 χρόνια έχουμε την εμπειρία και την ικανότητα να σκηνοθετήσουμε τους εαυτούς μας  .Υπερίσχυσε η άποψη των περισσοτέρων και το εγχείρημα αποφασίστηκε .Είναι στην κρίση των θεατών αν θεωρήθηκε επιτυχημένο . Εμπειρία που πήγε την ομάδα ένα βήμα πιο πέρα γιατί κατέκτησε μια ικανότητα ακόμα .

Ξέρετε πάντα συνεργαζόμασταν με επαγγελματίες σκηνοθέτες διότι η έννοια μας ήταν να δώσουμε στον κόσμο ένα αξιόλογο, ποιοτικό  και σοβαρό αποτέλεσμα .Μαθαίναμε και πολλά με την συνεργασία αυτή. Γι αυτό και αλλάζαμε σκηνοθέτες για να πάρουμε όσο το δυνατόν περισσότερα από τον καθένα.

Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που η είσοδος στο θέατρο είχε πάντα ένα αντίτιμο . Οι σκηνοθέτες πληρώνονταν με τα χρήματα της εισόδου . Λέμε ο ένας λόγος γιατί ο έτερος λόγος , είναι ότι με το να δώσει ο πολίτης ένα μικρό αντίτιμο για να παρακολουθήσει την παράστασης , ουσιαστικά κάνει μια συνειδητή πράξη και αποφασίζει μόνος του να γίνει θεατής στο κοινό μιας παράστασης . Αυτό όπως περιγράφεται εδώ , αποτελεί πολιτική πράξη. Εάν αφήνουμε τις παραστάσεις έρμαια του καθενός που αφού δεν μπήκε μέσα στο θέατρο συνειδητοποιημένος και όποτε θέλει ανοίγει την πόρτα και φεύγει και ξανάρχεται , ε! αυτό δεν είναι παράσταση.

Η οικονομική κρίση και η έλλειψη χρημάτων μας έκανε να αναζητήσουμε την λύση της αυτοσκηνοθεσίας και μάλλον από εδώ και πέρα θα είναι και η μοναδική λύση για τον συγκεκριμένο σκοπό.

 

Πώς στήνεται μια παράσταση , μυήστε μας λίγο περιγράφοντας την διαδικασία .

Αυτό που χαρακτηρίζει την ομάδα μας είναι η συλλογικότητα απέναντι στον ατομικισμό . Επίσης οι δημοκρατικές διαδικασίες . Για να παρθεί η οποιαδήποτε απόφαση θα συζητηθεί και θα αποφασίσουμε με βάση την πλειοψηφία . Οι διαφωνούντες ποτέ έως τώρα δεν έχουν αποχωρήσει από την ομάδα ως ένδειξη διαμαρτυρίας . Συνεχίζουν να συμμετέχουν με δικό τους τρόπο. Παράδειγμα αν κάποιου δεν του αρέσει το έργο (δεν το ψήφισε) , δεν παίζει αλλά είναι στον ήχο . Έτσι πορευόμαστε χρόνια τώρα και με αυτόν τον  δημοκρατικό κώδικα επικοινωνίας μένουμε ενωμένοι και προχωράμε .

Να σας πούμε ότι το πιο δύσκολο κομμάτι στην πορεία της παράστασης είναι η επιλογή του έργου .Μας παίρνει μεγάλο μέρος του χρόνου  και της ενέργειας μας γιατί οι απόψεις είναι διαφορετικές , πολλές φορές συγκρουόμενες αλλά με τις συλλογικές μας διαδικασίες και τον σεβασμό ο ένας στον άλλον στο τέλος καταφέρνουμε να έχουμε μια κοινή πρόταση η οποία έχει βγει μέσα από την ομάδα . Στην συνέχεια είναι η επιλογή του σκηνοθέτη .Φέτος όπως προείπαμε είχαμε την ευκαιρία να αυτοσκηνοθετηθούμε , και μετά οι πρόβες οι οποίες είναι ο κορμός της παράστασης. Στις πρόβες περνάμε καλά : αστειευόμαστε , αυτοσαρκαζόμαστε , τσακωνόμαστε , υπάρχουν στιγμές γέλιου, αλλά και στιγμές έντασης -  μικρογραφία της κοινωνικής μας ζωής , η ομάδα μας ! Περιττό να σας πούμε ότι στο τέλος κάθε πρόβας πηγαίνουμε όλοι μαζί να πιούμε τα τσιπουράκια μας !!!

Έχετε  άλλες δραστηριότητες που να γίνονται μέσα από την ομάδα εκτός των παραστάσεων , πώς μεταδίδετε  το στίγμα σας στην πόλη ;

Παλαιότερα που υπήρχε η ΝΕΛΕ διοργανώναμε σε συνεργασία με τον επιμορφωτικό αυτό θεσμό

σεμινάρια επιπέδου στα οποία δίδασκαν μεγάλοι δάσκαλοι του θεάτρου : Σ. Χατζάκης μ Κ Φαρμασώνης , κτλ. Σεμινάρια επίσης κάναμε μόνοι μας ,ερχόμενοι σε επικοινωνία με δάσκαλους του θεάτρου όπως Κ. Κωσταντακόπουλος , Ευδ. Τσολακίδης στα οποία συμμετείχαν και ομάδες από όλη την περιφέρεια Γιάννενα , Πάργα , Ηγουμενίτσα κλπ.

Ένας θεσμός που έχει μείνει πίσω και αυτό είναι κάτι που μας στεναχωρεί ιδιαίτερα είναι οι Θεατρικές συναντήσεις που είχαμε κάθε Νοέμβρη στις οποίες έρχονταν ομάδες θεατρικές από όλη την Ήπειρο αλλά και την ευρύτερη Ελλάδα . Αυτό, λόγω κυρίως δυσχερειών οικονομικών έχει μένει πίσω τα 2 τελευταία χρόνια .Ελπίζουμε να καλυτερεύσουν τα πράγματα και να επιστρέψει αυτή η δράση μας.

Όσο αφορά άλλες δραστηριότητες ,όποτε δίνεται μια αφορμή που μας κάνει ένα «κλικ» ,  συμμετέχουμε : Σε εκδηλώσεις όπως καρναβάλι ή Χριστούγεννα ή παρουσιάσεις βιβλίων… Παράδειγμα στην εκδήλωση ενάντια στη βία κατά των γυναικών ετοιμάσαμε ένα δρώμενο …

Όσο αφορά το στίγμα μας : Θα ήθελα να δείτε αυτήν την ιστορική φωτογραφία για να κατανοήσετε το στίγμα της ΘΕΑΤΟ

Στην φωτογραφία βλέπουμε  εκλεγμένους της τότε Δημοτικής αρχής (Δήμαρχο και Αντιδήμαρχο) με μέλη της ΘΕΑΤΟ και τους αείμνηστους  Κωστής (αρχιτέκτονας από Ιωάννινα) και Θ. Τζάτζος (σκηνογράφος) ..

Βρέθηκαν το 1999 αυτά τα άτομα στο γιαπί που σήμερα βρίσκεται το θέατρο στο Καρκαμίσι. Η ΘΕΑΤΟ , μέσω του Γιάννη Δημάκα , είχε πάει στα Γιάννενα συστημένη από τον Θ. Τζάτζο στο γραφείο του κου Κωστή ώστε να τον παρακαλέσουμε να μας κάνει σχέδια για την κατασκευή ενός θεάτρου .Του είπαμε ότι δεν έχουμε να τον πληρώσουμε και ότι αν μας βοηθούσε απλά θα αποκτούσαμε θέατρο στην Παραμυθιά. Σημειωτέον ο χώρος αυτός προοριζόταν για να φτιαχτούν η πλατεία από πάνω και κάτω οι αποθήκες του Δήμου Παραμυθιάς. Προφανώς η σπίθα στα μάτια μας βρήκε τη σπίθα στα μάτια του αειμνήστου  Κωστή και το έκανε : δωρεάν μελέτη κατασκευής θεάτρου. Εκείνο το βράδυ στη φωτογραφία, είχε έρθει Παραμυθιά για να πείσει τον Δήμαρχο ότι αυτό μπορεί όντως να γίνει θέατρο . Σε μερικά χρόνια η μελέτη ως έτοιμη «μπήκε» σε Ευρωπαϊκό πρόγραμμα και σήμερα έχουμε θέατρο στην πόλη μας!!!

Από πού εξασφαλίζετε πόρους για το ανέβασμα των έργων σας :

Όπως προείπαμε η οικονομική ενίσχυση με την είσοδο των θεατών στο θέατρο η οποία είναι προαιρετική αποτελεί μια πηγή εσόδων -όχι αρκετών για την κάλυψη των εξόδων μιας παράστασης- αλλά βοηθά αρκετά . Όταν είχαμε τις θεατρικές συναντήσεις κάναμε αίτημα στον Δήμο Σουλίου και ανταποκρινόταν σε κάλυψη μέρους των εξόδων. Η ΘΕΑΤΟ δεν ζήτησε ποτέ , ούτε και έλαβε χρήματα από φορείς .Η οικονομική βοήθεια παρέχεται μόνον με εξόφληση εξόδων δηλαδή για παράδειγμα ο Δήμος Σουλίου εξασφάλιζε την πληρωμή των ξενοδοχείων στις θεατρικές συναντήσεις  , η οποία πληρωμή γινόταν απευθείας από τον Δήμο στον ξενοδόχο και όχι με μεσάζοντα την ΘΕΑΤΟ. Δεν έχουμε άλλη πηγή εσόδων. Προσπαθούμε κάθε φορά να προσαρμόσουμε τις ανάγκες μας.

Τελειώνοντας,  τι θα ήταν αυτό που θα θέλατε να συμπληρώσετε ;

Η ΘΕΑΤΟ , με την εικοσάχρονη ποιοτική πορεία της , έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια θεατρική παιδεία στην πόλη μας και στην γύρω περιοχή . Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχουν τόσες θεατρικές ομάδες στην πόλη μας που συμμετέχουν από την ηλικία των 7 χρόνων μέχρι 12 (ΚΔΑΠ) ,  η εφηβική ομάδα που δημιουργήθηκε από την Γ΄ Γυμνασίου 2013-14 και φέτος είναι στο Λύκειο και συνεχίζει . Επίσης η ΘΕΑΤΟ έχει εμπνεύσει και υποκινήσει μέσω του έργου της την δημιουργία θεατρικών ομάδων  κοντινών πόλεων όπως την «Αυλαία της Πάργας» και την «ΘΕΟΦΙΛ των Φιλιατών» και προσφάτως τη θεατρική ομάδα του πολιτιστικού συλλόγου Γαρδικίου. Θεωρούμε σημαντική την συμβολή μας στην παιδεία και την κουλτούρα του τόπου μας. Και ξέρετε αυτό είναι κάτι το οποίο μας αναφέρεται σαν διαπίστωση και από πολίτες που μιλάμε μαζί τους.

Είναι σημαντικό εδώ να αναφέρουμε ότι η ΘΕΑΤΟ είναι μια ανοιχτή ομάδα στην οποία μπορεί να συμμετέχει όποιος αισθάνεται ότι θέλει να συμμετέχει. Ο καθένας ενήλικος που ζει όχι μόνον στην Παραμυθιά …Ξέρετε έχουν παίξει στην ΘΕΑΤΟ άτομα από Άρτα , Πάργα , Φιλιάτες , Πέρδικα ,Μαργαρίτι ,  Ηγουμενίτσα , Γιάννενα …Ο κάθε ένας από τα άτομα που έχουν πλαισιώσει την ομάδα μας και είναι (χωρίς να μιλάμε για την ταινία μας) πάνω από 80 άτομα , έχει βάλει το δικό του λιθαράκι στο οικοδόμημα που λέγεται ΘΕΑΤΟ .

Είμαστε ανοιχτοί , γι αυτό όποιος θέλει να μας συναντήσει ας μιλήσει μαζί μας μέσω f/b : ΘεαΤο Παραμυθιά Θεσπρωτίας/   ή απλά στον δρόμο ή στις πρόβες μας .

Επίσης είμαστε πολύ χαρούμενοι για τα νέα μέλη της ομάδας , τα οποία έχουν δώσει έναν αέρα ανανέωσης και αισιοδοξίας για την πορεία της ομάδας . Εμείς προσπαθούμε τα νέα μέλη να βγαίνουν μπροστά και να αναδεικνύουν την φρέσκια ματιά τους και το ταλέντο τους.

Ετοιμάζετε κάτι (για να βγάλουμε και είδηση )  για τα 20χρονα της ΘΕΑΤΟ ;

Έχουμε κάτι στα σχέδιά μας . Όπως είπαμε η τήρηση των δημοκρατικών διαδικασιών στις επιλογές της ομάδας , είναι χρονοβόρες .Πάντως έτσι για να δώσουμε ένα στίγμα , μέσα στο καλοκαίρι ή το φθινόπωρο θα γίνει μια μεγάλη γιορτή όπου το χαρακτηριστικό θα είναι η συμμετοχή του κόσμου . Αφιερώματα με προβολές από παλαιότερες παραστάσεις , άνθρωποι που μας βοήθησαν και άλλα πολλά θεατρικά και μη .Αν έχετε ιδέες παρακαλούμε να μας τις αναφέρετε και εσείς και ο κόσμος που σας διαβάζει.

Σας ευχαριστούμε πολύ για την συνέντευξη και σας ευχόμαστε να  συνεχίσετε την καλλιτεχνική σας πορεία για πολλά – πολλά χρόνια .

Εμείς ευχαριστούμε που μας φιλοξενήσατε στις σελίδες του περιοδικού STEP και ευχαριστούμε για τις ευχές σας. Αντευχόμαστε λαμπρή πορεία στο περιοδικό σας .Είστε όπως και όλος ο κόσμος ευπρόσδεκτοι στις παραστάσεις μας αλλά και στις πρόβες μας . 

Κάθε ηθοποιός και η ατάκα του!!!

Με   την   ΘΕΑΤΟ μπήκα   στα   βαθιά ….αλλά ….. δεν θα βουλιάξω …κολυμπώ , σας   είπα είμαι   ψαράς !!!!!

Aλέξανδρος  Γιάγκας

ΘΕΑΤΟ   σημαίνει  δημιουργικός  χρόνος και έκφραση συναισθημάτων. Δίνει  την  ευκαιρία - σε διαφορετικούς ανθρώπους- να  αναδείξουν  το  "Διαμάντι"  που  έχουν ,  καλά φυλαγμένο  ,  μέσα  τους!!!   Με μία φράση  :   Μια γλυκιά οικογένεια!

Έφη  Ντάγκα

ΘΕΑΤΟ …μεγαλώνω   μαζί  της !!! Πότε φτάσαμε τα 20 χρόνια ; Κι όλα κύλησαν μέσα από την μεγάλη της  Ανθρώπινη διάσταση  ! Όσοι με ξέρουν καλά ,  ξέρουν και το moto  μου : «Η  ΘΕΑΤΟ είναι καταδικασμένη στις …..επιτυχίες» .Δεν  είναι τυχαίο , ο κόπος , η δουλειά ,  η ομαδικότητα ,  το παιχνίδι ευθύνονται  γι αυτό ……Εγώ  την ΘΕΑΤΟ  έψαχνα , πάντα την καρτερούσα  …να φύγω δεν εσκέφτηκα …ούτε θα ημπορούσα !!!

Γιάννης   Δημάκας

Ήταν ένα μικρό καράβι ….…που ήταν α-α-αταξίδευτο …..

και όταν πέρασαν τα χρόνια ….Έγινε πο-πο-πολυτάξιδο  οε! Οε! Οε! Οε!

Με νέους  πάντα  καπετάνιους  ….και με της  τέ– τε-τέχνης τα πανιά ….οε!οε!οε!οε!

Και  με  συντρόφους καλλιτέχνες  …..αγαπημένα μου παιδιά ….οε! οε! Οε! Οε!

Μια εκδρομή μου φαίνονται αυτά τα 20  χρόνια …πότε θα φτάσουμε ρωτώ … έχουμε ακόμα απαντά η ΘΕΑΤΟ ………..

Μαρία  Αναγνωστοπούλου

Επειδή  το θέατρο  , όταν   το  κάνεις  ερασιτεχνικά  είναι  μια  ατελείωτη  κατάθεση  ψυχής  και  του   εαυτού  σου , χαίρομαι  που  καταθέτω  την  ψυχή  μου  σε  ασφαλή  χέρια ,  αυτά  της  ΘΕΑΤΟ

Ματίνα  Τζάκου

Η ανάγκη μας  για  το  ξεκόλλημα  της  μάσκας …..

…αυτό   που  νοιώθεις  ,  όχι τόσο  από  τα  έξω  αλλά  από   τα  μέσα ,   το  πέταγμα  του  προσωπείου  που  δεν  μας  αφήνει  να  κραυγάσουμε  , είτε  να  γελάσουμε και  κρατάει  την  έκφρασή  μας  στο  κοινό μέτρο .  Αυτό με έφερε  εδώ.

Ναυσικά  Λατσού

Μέσα  σε  μια  αυλή  γεμάτη θαύματα ,  ξεκινήσαμε με την   ΘΕΑΤΟ   το  ταξίδι….

Ψάχνοντας  τα  διαμάντια μας ,   όλοι μαζί  διώχνουμε  τα σκοτάδια  και  κήτη  της ψυχής μας  ….

Συνεχίζεται……….

Βίκη  Σταύρου - Μπρέστα

Στις  μέρες  μας  κρίνεται  περισσότερο  αναγκαίο  από  ποτέ  η  επαφή  του  κόσμου  με την  τέχνη  και  τον  πολιτισμό . Η ΘΕΑΤΟ  συμβάλλει  καθοριστικά  στην  καλλιέργεια   της πολιτιστικής  συνείδησης  της  νεολαίας  - και όχι  μόνο -  του  τόπου  μας .

Αννίτα Δημητρίου

Ήταν